Lewiczyn
Lewiczyn – rys historyczny
Historia miejscowości Lewiczyn związana jest nierozerwalnie z parafią i kościołem o których pierwsze wzmianki pochodzą z 1310r. W materiałach źródłowych z tego okresu jest mowa o niewielkiej miejscowości na trakcie królewskim krakowsko – warszawskim o nazwie Lewiczyn w którym jak podają źródła z 1310r. plebanem był ksiądz Marcin.
Tradycja ludowa z XIII mówi o wojsku książęcym i odniesionym zwycięstwie nad wrogiem, które w podzięce Bogu za to zwycięstwo usypało czapkami wzgórze, na którym wybudowano kościół pod wezwaniem Św. Wojciecha, wielka odwaga i walecznośc zostały nazwane „lwim czynem” i stąd nazwa miejscowości - Lewiczyn. W XIII w. wzniesiono drewnianą świątynię, jej fundatorem była rodzina Lewickich z Lewiczyna herbu Prawda.
W 1442r. kanonik krakowski i doktor dekretałów (wyroki papieskie), Jakub Zaborowski, ofiarował plebanii Lewczyńskiej swój dział ojcowski. W XVI wieku wieś Lewiczyn należała do Prokopa Poborskiego i poborcy w ziemi czerskiej, Piotra Odrzywolskiego. W roku 1603 odbyła się w Lewiczynie wizytacja biskupa poznańskiego, Wawrzyńca Groślickiego, który stwierdził, że stan świątyni jest zły i grozi zawaleniem. Od tego czasu zaczęto gromadzić drewno z czerwonego modrzewia na budowę nowej świątyni. Stary Kościół był dośc obszerny, mieścił w sobie kilka ołtarzy, z czego trzy były w dobrym stanie. Do wyposażenia kościoła należały: folwark w Lewiczynie,dziesięciny z Lewiczyna, Woli Lewickiej, Belska Małego, i Wielkiego Grotowa, Bodzewa, Jaroch, Borut, Oczesał, Widowa, Skurowa, Kus, Zaborowa Małego i Wielkiego. W 1718r. w Lewiczynie istnieje siedem bractw: Najświętszego Sakramentu, Różańca Najświętszej Marii Panny, Imienia Jezus, Szkaplerza NMP, Św. Izydora Oracza i Tercjarzy III Zakonu Św. Franciszka. W tym też czasie wokół Cudownego Obrazu zamontowano 294 wota.
Po trzech wiekach istnienia pierwotnej świątyni, w 1606r. na jej miejscu powstaje druga – bardziej okazała, pod wezwaniem Św. Wojciecha – Biskupa i Męczennika, istniejąca do dziś. Jej budowę ukończono w 1608 r. Została ufundowana przez podstolego czerskiego Prokopa Oborskiego. Konsekracja nastąpiła 27 kwietnia 1608 r. Kilka lat póżniej, w 1616r. w protokole wizytacyjnym wysoko oceniano walory architektoniczne świątyni. W połowie XVII w. staraniem miejscowego proboszcza, Andrzeja Gałkowskiego, dobudowano do kościoła dwuwieżową fasadę. Okres zaborów odcisnął piętno na życiu Sanktuarium. Zaborca zlikwidował bractwa, a dobra kościelne zabrał. Po upadku powstania styczniowego proboszcz Lewiczyński za pomoc powstańcom został zesłany na Sybir. W 1730r. po silnej burzy świątynia mocno ucierpiała. Odbudowano uszkodzony kościół, ale już jako jednowieżowy i tak pozostało do dnia dzisiejszego. O sławie Sanktuarium świadczą dary i wota. Król Zygmunt III Waza ofiarował monstrancję (drugą przekazał na Jasną Górę). Jan III Sobieski po Wiktorii Wiedeńskiej podarował materiał z namiotu tureckiego Wezyra, którego fragment wszyto do jednego z ornatów. Do historii wpisał się też Tadeusz Kościuszko który w Lewiczynie 27 czerwca 1794 r. przygotowywał plan obrony Warszawy przed Rosjanami w czasie Insurekcji Kościuszkowskiej.
Sam kościół w Lewiczynie to zabytek lasy zerowej z bogatym barokowym wyposażeniem. Obraz główny z 1750r. został ufundowany przez ks. Antoniego Wilskiego, kanonika żmudzkiego i proboszcza Lewiczyńskiego. Ołtarze boczne pochodzą z 1742r., ambona z 1753. Uwagę zwracają barokowe monstrancja XVIII wieku, dwa siedemnastowieczne feretrony, obraz Przemienienia Pańskiego, Niepokalanego Poczęcia NMP, Św. Antoniego i Św. Marcina. Najnowszy obraz to malowidło przedstawiające Św. Wojciecha – pędzla Jana Molgi z Warszawy, który został ufundowany przez parafian księdza proboszcza Czesława Aulicha w 1995r. Wśród darów znajduje się patera do konsekracji komunikantów, której używał Ojciec Święty do Mszy Św. po powrocie do Rzymu z trzeciej pielgrzymki do Ojczyzny. Jednak najcenniejszym i najstarszym skarbem kościoła lewiczyńskiego jest Cudowny Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, Pocieszycielki Strapionych, Pani Ziemi Grójeckiej.
Przełomowym wydarzeniem w historii Lewiczyna była uroczysta koronacja Cudownego Obrazu w dniu 10 sierpnia 1975r. Wtedy to Kardynał Prymas Stefan Wyszyński nałożył koronę na głowę Dzieciątka Jezus , zaś głowę Matki Bożej ukoronował ówczesny metropolita krakowski Karol Wojtyła.
Obecnie Lewiczyn jest jedną z najludniejszych wsi gminy Belsk Duży z 450 mieszkańcami i ponad 100-tu gospodarstwami indywidualnymi, oprócz zabytkowego kościoła posiada Publiczną Szkołe Podstawową im. UNICEF z bardzo dobrze rozbudowanym zapleczem sportowym, Dom Nauczyciela, Filię Biblioteki Publicznej oraz Strażnicę OSP.
Historia miejscowości Lewiczyn związana jest nierozerwalnie z parafią i kościołem o których pierwsze wzmianki pochodzą z 1310r. W materiałach źródłowych z tego okresu jest mowa o niewielkiej miejscowości na trakcie królewskim krakowsko – warszawskim o nazwie Lewiczyn w którym jak podają źródła z 1310r. plebanem był ksiądz Marcin.
Tradycja ludowa z XIII mówi o wojsku książęcym i odniesionym zwycięstwie nad wrogiem, które w podzięce Bogu za to zwycięstwo usypało czapkami wzgórze, na którym wybudowano kościół pod wezwaniem Św. Wojciecha, wielka odwaga i walecznośc zostały nazwane „lwim czynem” i stąd nazwa miejscowości - Lewiczyn. W XIII w. wzniesiono drewnianą świątynię, jej fundatorem była rodzina Lewickich z Lewiczyna herbu Prawda.
W 1442r. kanonik krakowski i doktor dekretałów (wyroki papieskie), Jakub Zaborowski, ofiarował plebanii Lewczyńskiej swój dział ojcowski. W XVI wieku wieś Lewiczyn należała do Prokopa Poborskiego i poborcy w ziemi czerskiej, Piotra Odrzywolskiego. W roku 1603 odbyła się w Lewiczynie wizytacja biskupa poznańskiego, Wawrzyńca Groślickiego, który stwierdził, że stan świątyni jest zły i grozi zawaleniem. Od tego czasu zaczęto gromadzić drewno z czerwonego modrzewia na budowę nowej świątyni. Stary Kościół był dośc obszerny, mieścił w sobie kilka ołtarzy, z czego trzy były w dobrym stanie. Do wyposażenia kościoła należały: folwark w Lewiczynie,dziesięciny z Lewiczyna, Woli Lewickiej, Belska Małego, i Wielkiego Grotowa, Bodzewa, Jaroch, Borut, Oczesał, Widowa, Skurowa, Kus, Zaborowa Małego i Wielkiego. W 1718r. w Lewiczynie istnieje siedem bractw: Najświętszego Sakramentu, Różańca Najświętszej Marii Panny, Imienia Jezus, Szkaplerza NMP, Św. Izydora Oracza i Tercjarzy III Zakonu Św. Franciszka. W tym też czasie wokół Cudownego Obrazu zamontowano 294 wota.
Po trzech wiekach istnienia pierwotnej świątyni, w 1606r. na jej miejscu powstaje druga – bardziej okazała, pod wezwaniem Św. Wojciecha – Biskupa i Męczennika, istniejąca do dziś. Jej budowę ukończono w 1608 r. Została ufundowana przez podstolego czerskiego Prokopa Oborskiego. Konsekracja nastąpiła 27 kwietnia 1608 r. Kilka lat póżniej, w 1616r. w protokole wizytacyjnym wysoko oceniano walory architektoniczne świątyni. W połowie XVII w. staraniem miejscowego proboszcza, Andrzeja Gałkowskiego, dobudowano do kościoła dwuwieżową fasadę. Okres zaborów odcisnął piętno na życiu Sanktuarium. Zaborca zlikwidował bractwa, a dobra kościelne zabrał. Po upadku powstania styczniowego proboszcz Lewiczyński za pomoc powstańcom został zesłany na Sybir. W 1730r. po silnej burzy świątynia mocno ucierpiała. Odbudowano uszkodzony kościół, ale już jako jednowieżowy i tak pozostało do dnia dzisiejszego. O sławie Sanktuarium świadczą dary i wota. Król Zygmunt III Waza ofiarował monstrancję (drugą przekazał na Jasną Górę). Jan III Sobieski po Wiktorii Wiedeńskiej podarował materiał z namiotu tureckiego Wezyra, którego fragment wszyto do jednego z ornatów. Do historii wpisał się też Tadeusz Kościuszko który w Lewiczynie 27 czerwca 1794 r. przygotowywał plan obrony Warszawy przed Rosjanami w czasie Insurekcji Kościuszkowskiej.
Sam kościół w Lewiczynie to zabytek lasy zerowej z bogatym barokowym wyposażeniem. Obraz główny z 1750r. został ufundowany przez ks. Antoniego Wilskiego, kanonika żmudzkiego i proboszcza Lewiczyńskiego. Ołtarze boczne pochodzą z 1742r., ambona z 1753. Uwagę zwracają barokowe monstrancja XVIII wieku, dwa siedemnastowieczne feretrony, obraz Przemienienia Pańskiego, Niepokalanego Poczęcia NMP, Św. Antoniego i Św. Marcina. Najnowszy obraz to malowidło przedstawiające Św. Wojciecha – pędzla Jana Molgi z Warszawy, który został ufundowany przez parafian księdza proboszcza Czesława Aulicha w 1995r. Wśród darów znajduje się patera do konsekracji komunikantów, której używał Ojciec Święty do Mszy Św. po powrocie do Rzymu z trzeciej pielgrzymki do Ojczyzny. Jednak najcenniejszym i najstarszym skarbem kościoła lewiczyńskiego jest Cudowny Obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, Pocieszycielki Strapionych, Pani Ziemi Grójeckiej.
Przełomowym wydarzeniem w historii Lewiczyna była uroczysta koronacja Cudownego Obrazu w dniu 10 sierpnia 1975r. Wtedy to Kardynał Prymas Stefan Wyszyński nałożył koronę na głowę Dzieciątka Jezus , zaś głowę Matki Bożej ukoronował ówczesny metropolita krakowski Karol Wojtyła.
 Kardynał Karol Wojtyła i Kardynał Stefan Wyszyński – Lewiczyn sierpień 1975r. |
Obecnie Lewiczyn jest jedną z najludniejszych wsi gminy Belsk Duży z 450 mieszkańcami i ponad 100-tu gospodarstwami indywidualnymi, oprócz zabytkowego kościoła posiada Publiczną Szkołe Podstawową im. UNICEF z bardzo dobrze rozbudowanym zapleczem sportowym, Dom Nauczyciela, Filię Biblioteki Publicznej oraz Strażnicę OSP.