Łęczeszyce
Łęczeszyce – rys historyczny
Osadnictwo na terenie dzisiejszej wsi Łęczeszyce sięga niepamiętnych czasów. W średniowieczu liczba ludności była tak duża, że niejaki Jan Głowacz, starosta łęczycki, pochodzący z Leżanin nad Radomką, funduje tu drewniany kościółek, zaś jego wuj - biskup poznański Dobrogost Nowodworski - eryguje w roku 1392 parafię, co podnosi znacznie rangę osady.
W dokumentach z roku 1603 wzmiankowany jest tu także drewniany kościół pod wezwaniem Św. Stanisława. Wioska przechodziła różne koleje losu, zmieniała właścicieli . W zależności od sytuacji zmieniali się także patroni miejscowego kościoła. Pierwotnie oddany w opiekę Bożemu Ciału, przeszedł pod kuratelę Wniebowstąpienia NMP, by ostatecznie podlegać Św. Janowi Chrzcicielowi.
Zmianę jednych właścicieli spowodowało pewne wydarzenie , o którym niegdyś było głośno, otóż Łęczeszyce były własnością Abrahama ze Zbąszyna w r. 1440 pożyczył on 100 zł węgierskich i 22 kóp groszy, samemu księciu mazowieckiemu Bolesławowi IV, jako poręczenie długu samego króla Władysława III, zwanego później Warneńczykiem. Gdy król długu w terminie nie płacił w roku 1441, ks. Bolesław IV kwotę te wraz z wioską Łęczeszyce podarował rycerzowi Sławcowi z odległych ok. 10 km Boglewic, który też roliczyc się musiał z w/w Abrahamem. Odtąd Łęczeszyce znajdowały się w posiadaniu rodziny Boglewskich. Właściciel wioski, Mikołaj Boglewski, sędzia ziemi czerskiej i jego żona Otylia z Babickich ufundowali tu murowany kościół, który wzniesiono w latach 1632-1639 w stylu barokowym, istniejący do dziś. Boglewscy sprowadzili również do Łęczeszyc w r. 1639 zakon Paulinów z jasnej Góry w Częstochowie. W roku 1654 mnisi wznieśli tu klasztor murowany w miejsce poprzedniego – drewnianego. W roku 1700 pożar zniszczył kościół i drewniane pozostałości klasztoru. Obiekty te zostały odbudowane do r. 1725 dzięki wsparciu bogatych mecenasów i staraniom Konstantego Moszyńskiego, przeora i prowincjonała jasnogórskiego.Wówczas to już wioska była własnością Paulinów, dzięki darowiźnie bogobojnych Bolewskich.
Od czasu zbudowania klasztoru, tj. od roku 1654 do roku 1819 tj. do kasacji zakonu decyzja władz zaborczych parafia łęczeszycka znajdowała się w zarządzie konwentu zakonu Paulinów.
Wśród braci zakonnych było wielu utalentowanych artystów np. Marceli Korzeniowski który podczas odnawiania kościoła w r. 1765 namalował kilka obrazów, które umieszczone zostały w ołtarzu głównym, czterech bocznych i kaplicy. Innym zakonnikiem artystą był Bernard Niwiński, który namalował w roku 1830 wspaniały obraz Chrystusa Ukrzyżowanego, do dziś znajdujący się w kościele filialnym p.w. Św. Trójcy w Mogielnicy.
Wiek XVIII, a szczególnie przełom XIX w. i i XX w. to okres, kiedy na tych terenach zaczęto wprowadzać nowoczesne sadownictwo. Zarówno Boglewscy jak i Paulini byli bardzo rozsądnymi właścicielami i dobrymi gospodarzami. Przyznawali poddanym włościanom znaczne ulgi, między innymi od podatków. Przybywających osadników zachęcali do specjalizowania się w nowych uprawach (sadownictwo), zawieszając im płatności podatkowe na wiele nawet lat. Wspomnieniem po tych wydarzeniach są nazwy okolicznych wsi – Woli i Wólki Łęczeszyckich. Tam właśnie osadzano chętnych do uprawy roli, zwalniających ich od płacenia podatków z woli właśnie właściciela.
Łęczeszyce to ważny ośrodek administracyjno - usługowy w gminie Belsk Duży wyposażony w instytucje użyteczności publicznej z zakresu oświaty, kultury, handlu i usług Łęczeszyce posiadają dogodne położenie komunikacyjne przy drodze wojewódzkiej nr 728 Grójec – Końskie.
Na terenie wsi znajduje się Stacja Uzdatniania Wody zasilana z dwóch studni o łącznej wydajności 2280 m3/d. Wieś jest zwodociągowana i posiada 104 indywidualne przyłącza wodociągowe.
Osadnictwo na terenie dzisiejszej wsi Łęczeszyce sięga niepamiętnych czasów. W średniowieczu liczba ludności była tak duża, że niejaki Jan Głowacz, starosta łęczycki, pochodzący z Leżanin nad Radomką, funduje tu drewniany kościółek, zaś jego wuj - biskup poznański Dobrogost Nowodworski - eryguje w roku 1392 parafię, co podnosi znacznie rangę osady.
W dokumentach z roku 1603 wzmiankowany jest tu także drewniany kościół pod wezwaniem Św. Stanisława. Wioska przechodziła różne koleje losu, zmieniała właścicieli . W zależności od sytuacji zmieniali się także patroni miejscowego kościoła. Pierwotnie oddany w opiekę Bożemu Ciału, przeszedł pod kuratelę Wniebowstąpienia NMP, by ostatecznie podlegać Św. Janowi Chrzcicielowi.
Zmianę jednych właścicieli spowodowało pewne wydarzenie , o którym niegdyś było głośno, otóż Łęczeszyce były własnością Abrahama ze Zbąszyna w r. 1440 pożyczył on 100 zł węgierskich i 22 kóp groszy, samemu księciu mazowieckiemu Bolesławowi IV, jako poręczenie długu samego króla Władysława III, zwanego później Warneńczykiem. Gdy król długu w terminie nie płacił w roku 1441, ks. Bolesław IV kwotę te wraz z wioską Łęczeszyce podarował rycerzowi Sławcowi z odległych ok. 10 km Boglewic, który też roliczyc się musiał z w/w Abrahamem. Odtąd Łęczeszyce znajdowały się w posiadaniu rodziny Boglewskich. Właściciel wioski, Mikołaj Boglewski, sędzia ziemi czerskiej i jego żona Otylia z Babickich ufundowali tu murowany kościół, który wzniesiono w latach 1632-1639 w stylu barokowym, istniejący do dziś. Boglewscy sprowadzili również do Łęczeszyc w r. 1639 zakon Paulinów z jasnej Góry w Częstochowie. W roku 1654 mnisi wznieśli tu klasztor murowany w miejsce poprzedniego – drewnianego. W roku 1700 pożar zniszczył kościół i drewniane pozostałości klasztoru. Obiekty te zostały odbudowane do r. 1725 dzięki wsparciu bogatych mecenasów i staraniom Konstantego Moszyńskiego, przeora i prowincjonała jasnogórskiego.Wówczas to już wioska była własnością Paulinów, dzięki darowiźnie bogobojnych Bolewskich.
Od czasu zbudowania klasztoru, tj. od roku 1654 do roku 1819 tj. do kasacji zakonu decyzja władz zaborczych parafia łęczeszycka znajdowała się w zarządzie konwentu zakonu Paulinów.
Wśród braci zakonnych było wielu utalentowanych artystów np. Marceli Korzeniowski który podczas odnawiania kościoła w r. 1765 namalował kilka obrazów, które umieszczone zostały w ołtarzu głównym, czterech bocznych i kaplicy. Innym zakonnikiem artystą był Bernard Niwiński, który namalował w roku 1830 wspaniały obraz Chrystusa Ukrzyżowanego, do dziś znajdujący się w kościele filialnym p.w. Św. Trójcy w Mogielnicy.
Wiek XVIII, a szczególnie przełom XIX w. i i XX w. to okres, kiedy na tych terenach zaczęto wprowadzać nowoczesne sadownictwo. Zarówno Boglewscy jak i Paulini byli bardzo rozsądnymi właścicielami i dobrymi gospodarzami. Przyznawali poddanym włościanom znaczne ulgi, między innymi od podatków. Przybywających osadników zachęcali do specjalizowania się w nowych uprawach (sadownictwo), zawieszając im płatności podatkowe na wiele nawet lat. Wspomnieniem po tych wydarzeniach są nazwy okolicznych wsi – Woli i Wólki Łęczeszyckich. Tam właśnie osadzano chętnych do uprawy roli, zwalniających ich od płacenia podatków z woli właśnie właściciela.
Łęczeszyce to ważny ośrodek administracyjno - usługowy w gminie Belsk Duży wyposażony w instytucje użyteczności publicznej z zakresu oświaty, kultury, handlu i usług Łęczeszyce posiadają dogodne położenie komunikacyjne przy drodze wojewódzkiej nr 728 Grójec – Końskie.
Na terenie wsi znajduje się Stacja Uzdatniania Wody zasilana z dwóch studni o łącznej wydajności 2280 m3/d. Wieś jest zwodociągowana i posiada 104 indywidualne przyłącza wodociągowe.